Ο Rein Sluik, Διευθυντής Παραγωγής της ολλανδικής βερσιόν του Dancing on Ice γνωρίζει καλά τους λόγους της συνεργασίας του με την Ice-World. “Με ένα τέτοιο πρόγραμμα -το οποίο δέχετε εκατομμύρια θεατές κάθε εβδομάδα που αδημονούν να το δούν- δεν μπορείς να ρισκάρεις. Όλα πρέπει απο την αρχή να στηθούν, αλλά και στην συνέχεια να λειτουργούν με τελειότητα. Αυτό ισχύει διπλά για μια παγοπίστα. Αν προκύψει το παραμικρό πρόβλημα με τον πάγο, ναυαγεί κυριολεκτικά ολόκληρη η παράσταση.” Είτε πρόκειται για την σχέση τιμής/ποιότητας, είτε για τις λοιπές υπηρεσίες, σύμφωνα με τον Rein Sluik, η Ice-World υπερτερεί σε όλα. “Σε όλη την διάρκεια των παραστάσεων, δεν άκουσα κανένα αρνητικό σχόλιο για την Ice-World. Και εμείς δεν είμαστε εύκολος πελάτης. Αντίθετα, θέτουμε ψηλά τον πήχη και συχνά ζητάμε σχεδόν παράλογα πράγματα.”
Η ολλανδική βερσιόν του Dancing on Ice (η λέξη “ασυνήθιστο” αποτελεί μάλλον ήπια περιγραφή για τα παρακάτω) λειτουργεί με δύο παγοδρόμια: το ένα μέσα στο στούντιο και το δεύτερο έξω από το στούντιο. Λόγω της επιτυχίας που είχε το concept, έγινε η πρόταση για την σειρά των τηλεοπτικών εκπομπών, να συμμετέχει κάθε φορά στην παράσταση και ένα άτομο απο το κοινό, όχι ένας στάρ, αλλά κάποιος απλός Ολλανδός πολίτης. Η προσέγγιση της ιδέας θα γινόταν ως εξής: οι ενδιαφερόμενοι θα δήλωναν συμμετοχή και στην συνέχεια θα παρουσίαζαν τις ικανότητές τους στο πατινάζ μέσω μιας οντισιόν. Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη μιας τρίτης παγοπίστας, την οποία η Ice-World έπρεπε να προμηθεύσει εντός 24 ωρών. Όπως φαντάζεστε, η τρίτη παγοπίστα πράγματι έκανε την εμφάνισή της και εντός μιας εβδομάδας λειτουργούσε έξω απο το τηλεοπτικό στούντιο. Αυτό εννοώ με “καλές υπηρεσίς” και “ποιότητα”. Να ενεργείς ως απο μηχανής θεός.
“Rein Sluik, Διευθυντής Παραγωγής της ολλανδικής βερσιόν Dancing on Ice”
